Göz ameliyatı, öncelikle muayene olup gözlerinizin bu ameliyat için doğru olup olmadığına baktırıyorsunuz. Göz numaranız normal duvardaki harflerle bakma yöntemi ile ölçülüyor. Göze puf diye hava üfleyen başka bir alet ile göz tansiyonunuz bakılıyor ve sonra hemşirenin gözünüze damlattığı ilaçlar ile gözünüzü algılamaz oluyorsunuz. İşte bu uyuşmadan sonra doktorunuz kornea derinliklerini bakmak için gözünüze çubuğa benzer bir şey sokuyor. Bu çubuğu algılamamakla beraber, tam gözünüze girdiği anda sanki başka bir boyuta girmiş gibi hissediyorsunuz. Yani uzaya gitmiş falan gibi. Suya atılan taş nasıl yuvarlaklar oluşturur, çubuğun değdiği yerde de yuvarlaklar oluşuyor. Daha sonra da göz bebek büyütücü damlalar damlatılıyor. Göz bebeğiniz akşama kadar karanlık mağara gibi oluyor.

Saatinize baksanız saatin kaç olduğunu göremeyecek kadar kötü ayrılıyorsunuz hastaneden. Bir de insanın kafası damlalardan kötü oluyor. Göz bebekleri de uzun bir süre eski durumuna dönemiyor. Muayeneden birkaç gün sonra ameliyat olmak mümkün, muayene sırasında çekilen acılar sonucu ameliyat olma kararı artıyor. Çünkü muayene acısını çeken ameliyat acısını da çekermiş gibi geliyor. Ameliyata kadar geçen sürede tanıdığınız kişiler kötü ameliyat hikayeleri anlatarak sizi iyice kötü yapıyorlar. Bu ameliyat sebebiyle kör olanlar, kapak gibi kaldırılan göz merceğinin yerine buruşuk yerleştirilmesi ve hastanın artık az görebilmesi gibi olayların durumlarını anlatıyor. Eğer bir de kendisi gözlüklü olup da bu ameliyattan yapan bir doktor gördünüz mü her an vazgeçebilirsiniz.

Bu ameliyata gitmek için beklerken hemşire size sakinleştirici veriyor. Daha sonra ameliyathaneye götürüyorlar ve sedyeye yatırıp üzerinize örtü örtüyorlar. Örtünün göze oturan kısmını kesiyorlar örtüyü kesmek için kullanılan makas bile rahatsız edici oluyor. Sonra gözünüzü kapatmayacak şekilde açıp yıkadıktan sonra ameliyata başlıyorlar.